ریمیکس زلف دوتا از فاما

در رهگذرِ کیست که دامی ز بلا نیست

چون چشمِ تو دل می‌برد از گوشه نشینان

همراهِ تو بودن گُنَه از جانب ما نیست

– مهیاد –

شاید یشب بدون حرف رفتم شاید تو بگی شدم از سنگ

شاید از همین الان خستم فقط میزنه مصنوعی لبخندم

شاید گمو گور شم از قصد مهم نیستش چی میشم اصلا نه

شایدم یروز تو دیوار رفتم مست وقتی خورده صد تا ترک قلبم

دلم میخواد بشم از همه دور شاید بگم حس تو مسخره بود

با این که نیست مثل قبلنمون ولی واسه تو میام تو سرمای کوه

میشم از همه رد مهم نیس این قلب و شکوندی و رفتی جدا

بشم همون که در خورت نیست پس وقتو تلف نکن مغزو چرکی

کاش میشد که نریم تو در دیوار از این حالت یه جوری دری بیام

هر جا برم بگم با من میاد شاید بگم چقد نامردی

ساعتها میگذره من وایسادم از هر اشغالی هم صد تاش با من

میرفت تو خودم حرفام راحت اونی که میخوایی نیستم شاید

– اکتاو –

جالبه ، به ‌همه گفتی که این یکو خودم از زندگیم بیرون کردم

ولی دیشب یهو پیچتو دیدم

هنوز تو بیوت قلب هست

دیگه مهم نیس ماله‌ کیه‌ یا دعواها تقصیر کی بود قبلا

فقط نمیخوام ببینمت

خودتو بلاک دوستاتم میوت کردم

اکست هنوز از تو میخونه بیبی

ولی دیگه عاشق تو نیست

من واست یه تجربه بودم

تو واسم یه خاطره شدی

هیچی سر جاش چون نیست

پس بهتره همه چیو تهش نصف کنیم

وقتی من عاشق فیلم فارسی بودم

ولی تو عاشق Marriage Story

عکسات واقعی ترن

راحتره زندگی باشون

من هر وقت دلم تنگ میشه

میگ. خودمو تو شرمدیا مون

نه نمیشه حس تو بد

الان‌ که اکس تو ام

برا هرکی من کوشان باشم

تو منو صدا میکنی به اسم خودم

– تتلو –

ﺩﯾﺪﯼ – ﺷﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﮔﺬﺷﺖ

ﻣﺮﺩﻧﻮ ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺩﺍﺩﻥ ﺗﻮﻭ ﻫﺮ ﻧﻔﺲ

ﺑﯽ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻦ ﺟﻬﻨﻤﻪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﻧﻢ ﻗﻔﺲ

ﺍﺻﻦ ﺭﻭﺣﻢ ﺧﺴﺘﺲ

ﺭﻭﺯﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻡ ﺧﻮﺭﺩ ﺷﺪﻧﻮ ﯾﺎﺩﻡ ﺩﺍﺩﻥ

ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺁﺩﻡ ﻣﺎﺩﻡ

ﺩﯾﺪﯼ ﭼﻘﺪﺭ ﺯﻣﻮﻧﻪ ﻫﻪ ﺑﺪ ﺷﺪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﺎﺯﻡ ﺑﺎ ﻣﻦ

ﺩﯾﺪﯼ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﺍﻧﺪﺍﺯﻡ ﻭﺍﻗﻌﻦ

ﺩﯾﺪﯼ ﺩﻟﺸﻮﺭﻩ ﻫﺎﻡ ﺑﯽ ﺟﺎ ﻧﺒﻮﺩﻥ

ﭼﻘﺪﺭ ﺧﺎﻟﯿﻪ ﺟﺎﺕ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭘﻬﻠﻮ ﻣﻦ

ﺩﯾﺪﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﭼﻘﺪﺭ ﺷﮑﺴﺘﻪ

ﭼﻪ ﺑﻐﻀﺎﯼ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺗﻮﻭ ﮔﻠﻮﻣﻦ

ﺩﯾﺪﯼ ﺩﻟﺸﻮﺭﻩ ﻫﺎﻡ ﺑﯿﺠﺎ ﻧﺒﻮﺩﻥ

ﭼﻘﺪﺭ ﺧﺎﻟﯿﻪ ﺟﺎﺕ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭘﻬﻠﻮ ﻣﻦ

ﺩﯾﺪﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﭼﻘﺪﺭ ﺷﮑﺴﺘﻪ

ﭼﻪ ﺑﻐﻀﺎﯼ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺗﻮﻭ ﮔﻠﻮﻣﻦ

ﺩﯾﺪﯼ ﺍﺷﮑﺎﯼ ﻗﻠﻤﺒﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﻮﺭﯼ

ﺩﯾﺪﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﻓﻘﻂ ﮐﺎﺑﻮﺳﻪ ﻣﯿﻤﻮﻧﯽ

ﺩﯾﺪﯼ ﺑﯽ ﻣﻦ ﯾﻪ بینام.. ﻣﯿﺰﻭﻧﯽ

ﺩﯾﺪﯼ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪﯼ ﺳﺮﺕ ﺍﻭﻣد

ﺩﯾﺪﯼ ﭘﺨﺶ ﺷﺪﻩ ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯼ ﺑﺪﺕ ﺍﻭﻧﻘﺪ

ﮐﻪ ﻋﺎﺩﯼ ﺷﺪﯼ ﺣﺘﯽ ﻭﺍﺳﻪ ﺑﻘﺎﻝ ﺩﺭ ﺧﻮﻧﺖ

ﺷﺪﯼ ﯾﻪ ﺷﻬﺮ ﺩﻟﮕﯿﺮ ﻭ ﻫﻤﺶ ﺩﻋﻮﺍ ﺳﺮ ﮐﻮﭼﺖ

– آرتا –

. ————– .

– پوتک –

. ————– .

– سنتی –

کس نیست که افتادهٔ آن زلفِ دوتا نیست