ریمیکس من مرد تنهای شبم سورنا

متن آهنگ

– حبیب –

من مرد تنهای شبم – مهر خاموشی بر لبم

تنها و غمگین رفته ام – دل از همه گسسته ام

تنهای تنها – غمگین و رسوا – تنها و بی فردا منم (2)

من مرد تنهای شبم – مهر خاموشی بر لبم

– سورنا –

آغاز قصه ی تلخ این بیماری

همیشه مثل یه صحنه توی صورتمه

این که زندگی جنگه و بگیر به

چنگ اگه جایی رو می خوای

قدرت اگه فردایی رو می خوای

قصه ی درد مشترک تموم ترک های جامعه

واسه نگاهی که انقدر کدر و تلخه

یه لحظه بکن مجسم این جنگ رو

موفقیت یعنی قلبت رو کم کن

می شکنیم تا راه هست مریضیم

پیش یعنی بالا پس یعنی زیر نقطه

زندگی تو شعبده بازی قدرت

آواز نداره زبون لکنت

بیا پیک بزنیم با جرئت

هنوز باهات دارم صحبت

چند سالی هست که با غم می خونم

اونا که منو دنبال کردن می دونن

روزای کمی بود که رنگی بودم

زخمی شدم وقتی جنگ پیش اومد

– حبیب –

من مرد تنهای شبم – صد قصه مانده بر لبم

از شهر تو من رفته ام – کوله بارم را بسته ام

بی فکر فردا – باخود و تنها – عابر این شب ها منم (2)

من مرد تنهای شبم – مهر خاموشی بر لبم

– سورنا –

رشد کردم ولی فهمیدم باید

یا خود کشی بکنم یا کشته بشم

واسه امثال من یا جنگه یا مرگ

اینو زد تو صورتم رخ گشنه ی شهرم

یه زمینی که پوست نداره

زخم خونواده ی شب که روز نداره

دیدم وطنتون نفوذ نداره

تو سر کسی که اتاقشو دوست نداره

زخم ریزش آغاز جهش

یعنی گریز از مرکز و ناز مکش

همه می شیم پاره تهش

بین دو کش آواره تهش

دیگه آینه حسابی می بینه تنهام

فکر کردم به جون خونه می شینه حرفام

اما کشیده شدم به سمت جلو

تا که بفهمم چی می گن ترسام

گفتم هدفتو نطفه اش رو بکار

یا که واسه خونه اتون قدرت رو بخواه

شوخی نکن با خودت خسته شدی دیگه

یه کلام نمی تونم نقطه اشو بزار

– حبیب –

من مرد تنهای شبم – مهر خاموشی بر لبم

تنها و غمگین رفته ام – دل از همه گسسته ام

من مرد تنهای شبم – صد قصه مانده بر لبم

از شهر تو من رفته ام – کوله بارم را بسته ام

بی فکر فردا – باخود و تنها – عابر این شب ها منم (2)

من مرد تنهای شبم – مهر خاموشی بر لبم

– سورنا –

منو خونه جور شدیم هر جور شده

رفتم توو خودم اونم رفت تو خودش

کسی که پل بشه میون شکاف

یعنی باید بگذره از رو خودش

مبارزه واژه ی من بود اصلاً

نمی رفت بیرون هیچ جور از تو سرم

من زندگی ام بیشتر از هیکلمه

والا خالشو می کوبیدم رو تنم

دیدم ذهنم تو اتاق ایستاده

که همه دیوارا غیر قاب هیچ کاره ان

من اون کوچه رو ترک می کنم اما

اون کوچه هنوز سر جاش ایستاده

معنا نمیده سکونت

ولی تو جهان نمیشه دروغ کرد

اگه زمان بگیره عفونت از مکان نمی شه عبور کرد

ما هر دو میگیم زخم از ته دل

اما فرق داره من زیر ضربدره اسمم

تو انگشت رفت زیر پاشنه ی کفشت

من آدم افتاد تو دفتر شعرم

هنو خونه ام توو کوله ام

هنو کلی قدم توو کوله ام

هنو دستای قطع توو کو له ام

هنو موی بلند توو کوله ام

من مسافر زندگی ام اما

هنو مردن توو کوله ام

ولی باید زندگی کرد

ولی باید زندگی کرد