ریمیکس دوباره از اصل رپ

متن آهنگ :

دیالوگ :

بعضی وقتا واقعیته زندگی آدما واسه بقیه مثل قصه میمونه

واسه همین گوش دادن به قصه هاشون شاید بتونه از بدبختیشون کم کنه

– سورنا –

من ترک نکردم فقط زدم به چاک

نامه ها رو می خوندم عقب تاریخ

هیچ فرمولی ندیدم که نبره باد

گل می باخت به دغل خار

همیشه خدمت نصیب خدمه هاست

گفتم فکر کردی رویا بی مرگه ؟

صدف بدون مروارید سنگه

بپذیر مامان مروارید مرگه

تو بی رحم گفتی دنیا بی رحمه
دنیا بی رحمه

پخش شدن گل ها بی چتر

تو سقوط شال سرخابی رنگت

اما باز نفس کشیدی ویرونی ات رو

صورتت همون زن دیروز می شد

که با دندون کشیدی زخم شرف

تموم غمت نیرو می شد

هزار بار زد واقعه ما رو

ما بلند می شیم باز هزارم

هنر ما چیزی غیر این نبود

که بفهمیم کی می چرخونه سایه ی ما رو

می کشیم به چهار پایه هجا رو

که شعر بکنیم بارش دار رو

بیا بیرون از قاب زوال

کدوم صائقه زد خانه ی ما رو؟

– شایع –

یا از این ورِ پشت بوم

غش کردم یا اون ورش

هی خواستم برسم زود تهش

هرچی کتاب داشتمو فقط خوندمش

آب از آب تکون نخورد چون شبی

تصمیم گرفتم صبح تموم شد

فکرای قبلِ خواب و

منِ فقط توو فکرام دست به کارو

فردا، فردای‌ ِ فردا فردا شد فرداش

کلمو حرف قشنگاش

همه برنامه هامو کردم لاش

انداختم عقب ول گشتم جاش

شدم رفیق هرکی ازم تعریف کرد

هرکی به اشتباهام مُهر‌ِ تایید زد

روالِ عادتا آسون بود و تغییر سخت

همین باعث شد توجیهام برام دلیل شن

توهم زدم عقلِ کُلم

درسته میگم هر چی خودم

تا میگفتن زدم خاکی

به خودم میگفتم اینا کیو نقد میکنن؟

منو؟ تو کی باشه بهم یاد بدی جادمو

اما چشمامو که باز میکنم میبینم

کردم هر کاری نمیخواستمو

نگاه

– ناجی –

میشناسن همه منو دیگه جز خودم

خم شده سرم عین پیپر گلم

مالیخولیا باهام، طلسمش شدم

کارت قرمزی میگن حرفام فولن

سونامیه نمیشه از آب کشید گلیم

همگی تو تاریکی ایم عمقشو دیدیم

خورده به پروژه‌ی سقوط ما کلنگ

بال ها کوتاه تر شد آرزوها بلند

ته کشیده برا بقام،دلیلام

هیچ اثری نیست ازون من قدیما

سر کشیدم هرچی بوده ته گیلاس

فقط پر حرفم رو بیت انگار ستیواست

رپ کردم هررو جلو آینه

ولی بوده مخاطب حرفام خدا

نمیدونم میشنوه صدا منو یا نه

منو باش ،نمیدونم اصلا کجاس

چقدر حرف داشتم

چقدر از اینکه نشنوه حرفامو ترس داشتم

چه سنگا بزرگی که برداشتم

چه شبا که خوب بودم فرداش نه

موندم ساکت ،تو دلم میگم

کاش قد همه حرفا فَک داشتم

همه رفتن راهی که کم داشت جنگ

ولی من با همه فرق داشتم

– دانیال –

به کی دارم میدم بازخواست نمیدونم

شاید بد بودم اینه کارماش نمیدونم

انگیزه هام توو سرم بازداشت نمیمونن

یه روز میام بیرون أ این باتلاق نمیدونم

وقتی میکردم خونه رو ترک

توو دلم آتیش میگرفت رویِ کوچه رو برف

همون غروری که کولمو بست

هنوزم که هنوزه میزنه روحمو چنگ

همه میگن چرا فحش میده هی

ناخن میجوئه ناراحته خوش نی دلش

نمیدونن پشت نداری و قرص نی دلت

روان شناسِ عوضیم هم قرص مینوشت

هی ازم میپرسید میزدم توو حاشیه

لا حرفاش میگفتم بی ثمر بود کافیه

باورم نمیشد که با داروهاش میخواست

کاری کنه که بیست چهاری نرم توو آینه

از بچگی میخواستم خلبان شم

تخس بودنم کردن أ هدفام پرت

جوری میدوئیدم بالا میرفت ضربان قلب

که بعد میبریدم طی میشد قدمام سرد

اما به هر حال جا نمیزنم

میدونم همیشه قهرمانا جام نمیبرن

دیگه وقتشه بیدار شم از خواب نه

دیگه خودمو به خواب نمیزنم

– مسلک –

تو جمع دلم میخواد تک بشینم

تا تنها میشم میخوام تو جمع بشینم

به خودم بد سه پیچم، اه

خودم تز میدم خودم پی کنسلی ام

دنیا پره مشکله که چی؟

چپمه تا وقتی هست بطره هنسی

رولای سبز و خطای سفید

از این آدما بیشتر به درده ما رسید

اخه به ادما چطور عشق بدی؟

وقتی شبا ارومی به زور فلوکستین

دلت میخواد یهو غیب بشی

واسه خودتم عجیبه هنوز چطور زنده ای؟

هی میرسم مستو پاتیل

فیریکام شدن هم اتاقیم

هی قول میدم آدم شم باز

به بچه ها زنگ میزنم شب کجایین؟