ریمیکس همدرد از اصل رپ

متن آهنگ :

– دیالوگ –

+ افتادی به قرص خوردن پیرمرد، به دوا دکتر پا نمیدادی

– وقتی از پا میفتی دیگه مجبوری به خیلی چیزا پا بدی

– سورنا –

من پر از خشمم پر از سیاهی

پر از جسارت و بی گناهی

من پر از گرد نفرت طلسم از دل سنگ

من خنده ی لنگ

پای شکسته ی بچه ی مرگ

خون دلمه بسته ی سرد

عابر قله به زیر کوهم

من پرم از درد بودن

تو می رسی من افتادم روی خاک و قامتت دوره

من میخزم رو زمین به سمت تو توی دامنت خونه

سینه خیز میکشم رو شیب تیز رسیدن بهت

اما هر بار می رسم دو ر تر میشه حضورت

میگذره ایستادم من پا به پات

سلاحم تو کوله ام جنگها کنارم

تو میگی رسیدیم دشت پروانه ها

میگی این دره راه

سخت رسیدن به قلب های ماست

کوله ات حسابی سنگینه از جرم

باس خالی اشون کنی از سلاحت

من نگاهت میکنم بال میکشی باز میری بالا

کوله ام رو وا میکنم خالی میکنم به دنبالت میام

– هیچکس –

چرا صبح نمیشه یه چیز توم مرده دیگه

وجودم خورده میشه چیزای کوچیک گنده میشه

دارم سقوط میکنم ته چاه نور داره نقطه میشه

دستم از همه جا کوتاه است و

میگن آدم تو خودش گم نمیشه

انگار از شکم مادرم هلم دادن و فرو رفتم تو خودم

غرق فکر هوامو داری یه قلب چرک

دارم با نفسام حبس میکشم توی من بنده

بنده هر روز از دیروز خسته تر ادامه چه سخته

باید نعره زد دیوارای صوتی بشکنن بریزن بم بشن

جنگ سرد درگیری تن به تن

ترس و شک محاصره ام داره میشه حلقه تنگ

نتیجه ی این جنگ یکیه یا مرگ منه یا مرگ شب

میشه پوتین پات نباشه شبا اینقدر تار نباشه

زندگی هار نباشه زخمامون باز نباشه

میشد این حرفا راست نباشه ولی کسی باختو به ما یاد نداده

ن.امو باید کشید پایین تا هر یه روز یه سال نباشه

– بهرام –

من بی نیاز از افشای پشت پرده هام

چون حقیقت تو سکوت عمیق دره هاست

من میگم از این به بعد مرز من و شما کجاست

نعره تنها راه گفتگو با درنده هاست

خسته ام از این لعنتی، از دنیای صنعتی

خسته ام از فرو شدن لای چرخ دنده ها

از خودی و اجنبی

از زمان و از زمین

خسته ام از این که باشم

جز شرمنده ها

از راه کردنم به در

از در کردنم برون

فریاد هی زدن بلندنرفت در سرم فرو

خورشید مونده پشت ابر، تا تهش، تا دم غروب

سایه های رو سیاهو جمع کردم زود تو یک گروه

گفتم که ما بی بدن کلا نداریم وجود

به ازای هر سایه یک جسد

هست اگه کنیم این خاک و زیر و رو

با لبه تیز آینه هاتون

بشکافید دونه دونه خوک

تنها بدن مشروع

تنها بدن موجود

– صادق –

تصویر تار توو قاب کهنه

از کرما می‌‌سازه یه مار گنده

گفتین کرده به طعمه توبه

مثل لالایی خوندن واسه مرده

پایه سفره تش شامو خورده

به دستپخت طعمه میده نمره

این سفره لطف طعمه‌ هاس

چون طمع هم تو گاوه هم تو گرگه

این فاحشه از کدوم هرزه خونه‌س

که هاره تو دنیای بچگونه‌ش

قبلا مثل اینو مسخ کردم

چه فرقی دارن حالا سگ با توله‌ش

خودم محکوم به قتل خودمم

که اینطوری قلبم پاره پوره‌س

من خیلی وقته بیرون لونه‌ام

کدوم ور اصلا راه خونه‌س

لونه ما ویرونه بود

رئیس قبیله دیونه بود

شیشه‌ی عمر این قبیله شکست

تلاش اهالی بیهوده بود

آیه یأس نخوندم براش

هرچند اینجا دیگه موندن نداشت

حیف ریه‌ ام که پر کرد هواش

بریدن از ماهاام خونسرد تراش

اینو رو سنگ قبرم بذارید

تاریخ تولد از وقتی تابیید

تاریخ مرگ، هر وقت بیدارید

علت مرگ، هیچوقت نخوابید

خواب خوش اینجا سحرشون بود

با ماهی مرده شد صیدشون پر

بیشعوری شد بینشون پل

بین مردم با شیخ منگل

– خلوت –

زشته زمین و میباره برف

میپوشونه خدا و بیچاره کبک

خر میکنه خودشو چی ؟

نبینه میبره گلشو کی ؟

حال و روز خیلی أ ماس

حال و روز خیلی شباس

وقتی دلت نیس پیشت

گونه هات که خیس میشه

قاطی میشه اشک و دود

پَر میکشه رنگ و روت

حس میکنی رسیدی تهش

تموم خوابایی که دیدی پشم

سرد میشه دست و پات

کاسه ی خون جفت چشات

نمیکنه تو رو آروم هیچی

نمیاد زیر بارون هیشکی پا به پات

خالی میکنن پشتتو حتی سایه ها

نه داری دلِ موندن نه داری نفس جاده ها رو

تمومی نداره گلایه هات

تمومی نداره کنایه هاشون

آه ، از ما گذشت

ولی نبینم غرقی مشتی

وا کن أ هم اخماتو مَرد

با یکم صبر با یه لبخند

سرپا بمونی هرزگاه

نبینم غرقه کشتیات

بگو فتوکلتُ علی الله